Marije (58) en Theo (60)
Na een aantal keren op een andere datingsite te zijn geweest besloot Marije Parship eens te proberen. Hier vertelt ze hoe ze Theo leerde kennen:i
Ik vond het wel een beetje duur, maar ik dacht: voor drie maanden is het wel oké. Na twee maanden leerde ik Ton kennen, of beter gezegd, hij reageerde op mij. We hadden elkaar niet via de foto gezien, maar het feit dat we allebei van klassieke muziek houden gaf de doorslag. Op de andere sites had ik geen enkele man ontmoet met een culturele of klassiek-muzikale achtergrond.
Avontuurtje
Ik heb een aantal mannen ontmoet, maar dat liep uit op een groot fiasco. Ik ervoer geen enkele klik of wat dan ook, en ze waren volgens mij alleen maar uit op een avontuurtje. Op mijn leeftijd heb ik daar geen zin meer in en ik had voor mezelf besloten dat ik niet meer voor minder zou gaan. Ik zocht kwaliteit. Eigenlijk had ik in die fase de moed al opgegeven, en het daten überhaupt. Zo’n man die ik wil bestaat gewoonweg niet, dacht ik.
Nuchter blijven!
En toen kwam Theo die op mijn Parship-profiel reageerde. Toen ik zijn mail ontving, voelde ik nog lang niet die klik die ik hoopte te voelen. Mijn belangstelling was hoofdzakelijk gewekt door zijn voorkeur voor klassieke muziek. Even de kat uit de boom kijken, dacht ik, en stuurde een vriendelijk mailtje terug. Alhoewel ik ook moet bekennen dat ik enige nieuwsgierigheid en lichte tintelingen in mijn buik ervoer. Maar ik riep mezelf onmiddellijk tot de orde: nuchter blijven!
De mails werden steeds langer en boeiender. Ik begon warempel te geloven dat mijn droom misschien wel eens werkelijkheid zou kunnen worden. Een heel grote verrassing was dat hij op vijftien minuten rijden van mij vandaan woonde. Dit maakte het natuurlijk voor mij helemaal spannend en aantrekkelijk.
Eerste indruk viel tegen
Na een tiental mailtjes, waarbij we beiden voelden dat een goede match mogelijk was, hebben we op een gegeven moment afgesproken elkaar live te ontmoeten. Hij zou naar mij toe komen. Ik was supernerveus en gespannen. Hoe zou hij er in werkelijkheid uit zien? Zou er een klik zijn? Het moment suprême was aangebroken en ik deed de deur open. Daar stond de ‘prins’ van mijn dromen maar zonder zijn witte paard… maar niet heus. De eerste indruk viel wat tegen. Ik was een ander type man gewend. Hij leek me erg serieus en ingetogen, wat gereserveerd, maar niet onaardig. Gewoonweg niet het type dat ik in gedachten had. We raakten die avond al snel verwikkeld in een geanimeerd en langdurig gesprek, waarin we heel veel over onszelf en ons leven aan elkaar vertelden. We bespeurden veel overeenkomsten in onze levensgeschiedenis. Theo liet me enigszins in verwarring achter, vooral omdat hij aangaf het contact graag verder te willen uitdiepen. Ik was nog niet zover vanwege mijn moeizame ervaringen met mannen. Ik wilde het de tijd geven.
Hand vasthouden
De eerste avond dat we samen waren, vroeg hij op een bepaald moment of hij mijn hand mocht vasthouden. Ik dacht: och, waarom niet! Wat heb ik te verliezen! Het was aangenaam, maar toch voelde ik me wat onzeker in deze nieuwe situatie. We hebben beiden besloten het contact heel geleidelijk aan en rustig op te bouwen. Ik heb er geen spijt van dat ik alles zo heb laten gebeuren, want het is een man uit duizenden en ik ben heel blij met hem. Wij hebben veel contact met elkaar, delen onze passies en genieten van onze klassieke muziek, maar we blijven op dit moment ons eigen leven leiden. Hoe dat in de toekomst zal worden, dat zien we dan wel weer. We zijn nu heel blij en gelukkig met onze liefdevolle relatie.